Tomasz Hołota: Możemy grać na kilku frontach

Za Wami trzynasty mecz z rzędu bez porażki na własnym stadionie. Jednak o tę „trzynastkę” musieliście wyjątkowo powalczyć.

W końcu nadszedł czas, aby mówić o serii, które to z kolei spotkanie w roli gospodarza wygraliśmy, a nie tylko nie przegraliśmy.  Mecz wygrany w ostatniej sekundzie - takie zwycięstwo chyba smakuje najbardziej. 

Czym Górnik Was zaskoczył?

W pierwszej połowie trochę za dużo oddaliśmy pola, szczególnie w defensywie. Łęcznianie dobrze wychodzili z kontrami, mądrze rozgrywali piłkę. Nie umieliśmy ich naszymi podaniami „ukłuć”.  Natomiast w drugiej połowie wyciągnęliśmy wnioski, poprawiliśmy grę i to my byliśmy stroną przeważającą, mimo że pierwsi  straciliśmy bramkę. Na szczęście szybko się otrząsnęliśmy,  strzeliliśmy chwilę potem gola na 1:1, a kolejny był tylko kwestią czasu, coś musiało wpaść. I wpadło - w 93. minucie.

Łatka środkowego obrońcy przyległa do Ciebie chyba na dobre?

Na dziś tak to wygląda. Jednak w dłuższej perspektywie i tak czuję się środowym pomocnikiem.

Mimo pozycji defensywnej, kilka razy próbowałeś zagrozić bramce rywali. 

Miałem parę strzałów, dokładnie dwa - z nogi w pierwszej połowie, a w drugiej - z głowy. Niestety, nie udało się trafić do siatki, ale cieszę się, że zrobili to za mnie moi koledzy. Trzy punkty zostają we Wrocławiu, to najważniejsze. 

Kilka dni wcześniej graliście w Pucharze Polski z Widzewem Łódź.  Choć Ty akurat w tym meczu nie zagrałeś, myślisz, że miał on wpływ na przebieg potyczki z Górnikiem?

Na pewno niektórzy czuli w nogach to wtorkowe spotkanie. Może dlatego nie najlepiej weszliśmy w ten mecz ligowy. Trener jednak tak rotował składem, aby jak największa grupa miała odpoczynek. Tym bardziej cieszą wygrane, bo to znaczy, że z powodzeniem możemy grać na kilku frontach.